Camlara kızıl değdi koğuşlarda teftiş var
Bedenimi yakıyor buz soluklu taş duvar
Izdırabı yüklerken hüsran huzuru kovar
İçimdeki acıyı anlatamam sultanım
Benliğim parçalandı sanma tamam sultanım.

Öfkeliyim çılgınım ben hâla bir deliyim
Gözyaşı deresinin coşkun akan seliyim
Etten kandan kemikten nedamet heykeliyim
Hicrânın yalazıyla yanıyorum sultanım
Vuslatı düşlerimde anıyorum sultanım.

Güneş batmak üzere dilime düştü hece
Çöküyor üzerime canavar gibi gece
Korlanmış parmaklıklar görünüyor sadece
Öldürür kavuşmadan beni günah sultanım
Kulağımda çınlıyor sessiz eyvah sultanım.

Her bayram arefesi dolup taşar kederim
Zincire mahkûm oldu özgür uçan ejderim
Düşünce denizinde sürekli keşke derim
Rahatlamak burada kabil değil sultanım
Gözlerimden akan su sebil değil sultanım.

Haram olsun çıkarsam hidâyete ermeden
Ahlâkımla tavrımla kifâyete ermeden
Vebâlimi çekmeden nihâyete ermeden
Emin ol ki bu ceza bana ibret sultanım
Bu günler de geçecek biraz sabret sultanım.
Afet Kırat

Şiirime ses veren Sultan Yürük’ün vefatını öğrendim bu gün, mekanı cennet ruhu şad olsun. Yaşadığım sürece sesi ile yanımda olacak.