efkarım dem tuttu yine bir sigara yaktım,
hasretin vurdu pencereme ağladım ve sana şiir yazdım,
sigaramın dumanına yansıdı suretin aklıma geldi pişmanlığım,
kendimi zehirlercesine en derinden bir nefes daha aldım,
sonra sarıp bütün umutlarımı bir kefene,
satırlardan aşka mezar kazdım.

bu satırlarda sana çıktı yine diğerleri gibi,
sana uğramayan her satır anlamsızlığa tabi,
işte yine cevapsız bir soru aklıma ilişti,
neden hep karaya boyarlar aşkın rengini,
ve hayranlık duyarken terkettiğin yüreğim hala sana,
neden kabullenmez dengini,
ve aşkın anlamını bileni kendi gibi?_?

sen benim besmelemsin çıktığım dert dolu yolda,
ben acılarımla sevişirken usulca,
kimbilir sen hangi kolda,
harcarken aşkımı acımasızca,
ben seni hancer misalı taşıdım hep sol yanımda,
sen her gün biraz daha öldürürken beni,
ben ise canımdan öte can bildim seni.

kimseler görsün istemedim içimde sana büyüttüğüm sevgiyi,
üzerine örtüm en zifiri gecelerden arta kalan gölgeyi,
unuttum bilsinler diye dilime dokundurmadım,
sana bulaşan hiçbir sözü hiçbir heceyi,
sen gülücükler dağıtırken etrafına,
ben tek çözüm bildim Rabbimden ölümü dilemeyi.

söylesene BİTANESİ;aşkta yalan söyliyen mi suçludur yoksa kanan mı,
acıyı kim çeker ardına bakmadan kaçan mı,
yoksa geride kalıp cayır cayır yanan mı,
zaferi kim kazanmıştır sence giden mi yoksa kalan mı,
susma söyle kimdir aşkın galibi,
öldürüp bir insanı pişmanlık duymadan yaşayan mı,
yoksa yaşadıklarını kurşun yarası gibi kalbinde taşıyan mı?_?

şimdi sitemlerim doldurur satırlardaki boşluğu,
yüreğim parçalarken göğüs kafesimi,
kalemime düşer anlatmak bu kor parçası yokluğu,
hiç isyan kokmazdı şiirlerim eskiden hatırlarmısın?
unutulmaz o günler bende taki bir ömür boyu,
unutulmaz o anılar ruhumun terkedip bedenimi,
göçebe kuş misali yüreğine uçtuğu.

biliyormusun hala düşünüyorum aklım almıyor neydi bizi ayıran,
nasıl bir hastalıktı ki bu mutluluğa bağışıklığı olmayan,
kimin ne çıkarı olabilirdi ki ölüm soğukluğunda bu ayrılıktan,
çok değildi isteğim biraz huzur dilendim oda Allah’tan.

biliyorum pişmanlığıma tercüman olamaz yazdıklarım,
yenilir yutulur değil zulümdü sana yaptıklarım,
yenik düştüm öfkeme yediremedim gidişini yüreğime,
ben kendimi feda ettim aşkına sende benimsin sandım,
kapılıp boş hayallere defalarca sonunda hep sensizliğe uyandım,
kızmıyorum artık sana sadece kendi insanlığıma düşmanım.

nolur art niyet arama sadece pişmanlık var sözlerimde,
dönmeni bekleyemem biliyorum başkası var yüreğinde,
üzerimden çekip al beddualarını kalmasın bende,
bu alemde vazgeçtim senden ama,
ilk dileğim olucaksın nasip olursa cennetimde.

ne varsa benden yana helal ettim sana,
dilerim Allah’ımdan mutluluk kölen olsun kapında,
en güzel sözleri bitirmeye yetiyormuş anladım küçücük bir nokta,
hata kimde diye düşünmem artık çaresizce biten bu aşkta,
ilk ve son kez kendim için bir ricam olucak sana,
sende hakkını helal et BİTANEM bana,
helal et ki seninle olabileyim ebedi sonsuzlukta.

sen aşka besmelemsin benim hemde son noktam,
bu satırlar yüreğimden yüreğine pişmanlığımı anlatan...
(asi_geco)