bak yine bir şiir büyüttüm içimde,
her satırına bir ölüm uyuttum,
ne cümleler aktı yüreğimden,
yanaklarımdan ne sular yürüttüm,
çığ gibi sitemlerimi gözlerinde unuttum...

o bembeyaz kağıda yakışmadı bu isyanın karası,
hangi ciğer dert solumuştur böyle iki nefes arası,
oysa ki bir güle benzetmiştim aşk ile sevdayı,
sahiplenip sevmeseydim seni,
ve her dokunuş sonrası,
keşke olmasaydı yüreğimde bunca diken yarası...

alışmalımıydı insan bütün yokluklara,
yoksa acımalımıydı yok ettiği bütün canlara,
birşeyler hep eksikti işte,
yoksa kanla yazılmazdı isyanlar o kimsesiz duvarlara,
her kelimesi merhametten yoksun o zalim kullara...

senden arta kalan aklım artık bana yetmiyor,
tutturmuş bir sen birde ölümü düşlüyor,
bomboş odamda bakışlarım saate saplanıyor,
bilmem inanırmısın ama,
saat hep ölümü sensizlik geçiyor...

bir sigara sarıyorum titreyen ellerimle,
içine biraz tütün biraz hayal kırıklığı katıyorum,
kalan nefesimi dumanına yatırıp,
arta kalan ömrümü ecel ile harmanlıyorum...

sonra bir aynaya çiziyorum suretimi,
uzun uzun dalıyorum karanlığıma,
dudaklarımda asılı kalan hüznü görüyorum,
gamzelerime dolmuş yalnızlığa dokunuyorum,
bir hasret yangınının ortasına düşüyorum,
sensizlik yakıyor tenimi,
geceden sessiz çığlıklara gark oluyorum...

çaresizce düşlerime sürüp gül suretini,
yaşayacağım bana kalan yıllarımı,
köşe bucak saklayacağım aşkın menzilinden sevdamı,
bir gözlerim kalacak sana oda hep uzaktan bakacak,
görmeyeceksin sana süzülen yaşlarımı,
ve yine
dönüş yollarına kelepçeleyeceğim yorgun bakışlarımı...
(asi_geco)