Boş tren raylarında sensizliğe bağlıyım,
birazdan sen geçeceksin üstümden,
sirenler elveda der gibi çığlıklar koparacak,
ben bölüneceğim senden kalan sensizlikle ikiye,
bir yanım sana kopacak,
bir yarımı ise yalnızlık esir alacak.

o dokunamadığım saçların dolaşacak parmaklarımda,
bir rüzgarın içine saklanmış mutlu hatıralarda,
tenimi okşayacak teninin sıcaklığında,
tenekeden bozma o eski soba,
ve ellerini hissedeceğim,
bir gülün acımasızca batan diken uçlarında.

bir lokmayla doyuracağım iştahsızlığımı,
hasretle besleyeceğim bütün yalnızlığımı,
yine bin soruya böleceğim anlamsızlığımı,
tek bir cevap gelmeyecek yine yitireceğim umutlarımı.

günler sensiz gelip sensiz geçecek,
gözlerimin önünden,
dur diyemeden bütün gidişlere,
feryatlarım sessizliği seçecek,
bir suskunluk düşecek dilimden,
ölüm meleğine bir dua düşecek,
sensizlikten biçare yorgun bedenimden,
ne olur bana taddır o sonsuz uyku şerbetinden.

senden kalan minicik ümitle,
denizler büyüteceğim gözlerimde,
rıhtımsız gemiler yüzdüreceğim üzerinde,
yalnızlığa demir atmış bir sandala yada tekneye,
kaç can varsa işte canansız hepsine,
liman olacağım,
dolunay olup doğacağım,
yakamozsuz her bir geceye,
kırık bir yanlızlıkla,
ölüm yazılmış bütün sahillere,
bir dalga olup kazıyacağım,
umudu ellerimle.

sıra bana gelecek sonra,
kendim için ne yapabilirim diye soracağım yüreğime,
kısa bir hiç kopacak dudaklarımdan,
kendime verdiğim en dürüst cevap olacak belkide,
sonra yine kısa bir açıklma gelecek kendimden,
liman oldun kimsesiz gemilere,
dolunay olup doğdun her karanlık geceye,
bir dalga olup şevkatle örttün,
kumsala yazılmış küskünlüğü bedeninle,
anla işte kimsesizliğim beni üzme,
bir nasılsını bile çok görüyorken kendine,
sakın sorma yüreğine mutluluk yakın mı diye,
peki hiç düşündün mü,
mutluluğun peşinden giderken kaç canın kaldı geriye?_?

hiç şaşırmayacağım aldığım bu cevap karşısında,
anlayacağım dağlar kadar fark var küçücük bir tebessümle aramda,
cevapsız bir soru takılı kalacak aklımda,
cevabı bulunduğunda ise,
ihanet hançerleriyle kazınsın mezar taşımda,
soruyorum şimdi hem sana hemde bana,
bir insan kaç asır ağlayabilir kendi omuzunda?_
(asi_geco)