Barakadan bozma,
İzbe bir evde yaşıyordu Sevde.

Henüz on birinde
Öksüzdü yedisinde.
Kardeşleri onun himayesinde…

İşsizdi babası…
Yoktu kursaklarına gidecek lokması…
Varlıkları sadece,
Bir kümesi, bir kedisi…

Kardeşlerine bakmak
Sevde’nin işiydi.
Ortanca hastaydı biçare…

Kümeste kalan son
Tavuğu yoldu elleriyle…

“Bir fakir tavuk yerse,
Ya tavuk hastadır
Ya fakir”…
Oysa…
Hem tavuk hasta hem fakir…

H5N1 den haberi nerde?

Ateşlendi Sevde…
Gözlerinin feri nerde?

Van’ın çıkmaz yolları…

Getirdiler kuruma…
-Çok geç artık, yapılacak bir şey yok, dediler
Bıraktılar kaderin kollarına…

Al yanaklı Sevde nerde?
Soldu benzi, nefes alamaz oldu…

Anacığı da yoktu başını okşasın,
Sıcacık varlığıyla onu kucaklasın…

Çaresiz gözlerle son kez bakındı…
Anacığına kavuşması çok yakındı…

Kardeşler evde aş bekler…
Sevdeyi de anası…

Birkaç günde eriyip gitti…
Dediler işi bitti…

Daha on birindeydi Sevde…
On bir kez sek sek oynayamadığı,
Çocukluğuna doyamadığı,
Yeşil yorganlı yerde…
Melek olup gitti Sevde…

Şimdi anasının kollarında
Özlediği yerde de…
Bu dramın çözümü nerde?

Saba35