Sensiz Geçen Mavi Yeşil

Senin yokluğundaki yaz bitmişti.
Son bahar yağmurları yağıyordu.
Esen sert rüzgarlar’la.

Birkaç gün sonra o kurumuş otların,
dikenlerin arasında yeni bir hayat başlıyordu.
Yemyeşil filizlenen otlar beliriyordu.

Bu yeni hayata başlangıç,yeni bir umut.
Yeni bir düş, yeni bir yaşam gelmişti.
Yağan son bahar yağmurlarıyla.

Esen sert rüzgarlar, söküp atmıştı
kuruyan otları,dikenleri.
Söküp atmiştı rüzgar, yeni umutlar için.
Her yer yemyeşil otlara bürünmüştü,
Güz yağmurlarıyla.

Ağaçlar yapraklarını dökmüş,çırıl çıplaktı.
Bu hayattan soyutlanmış’casına.
Çam ağaçları yeşil duruyordu sadece.
Birde, meşe çalısı.

Çamlar rüzgarların akışına şekillenmişti adeta.
Çok görkemli görünüyordu,
Çam ağaçları kocaman gövdeleriyle.

Çamların tepesine bakınca!
üstünden geçen beyaz bulutlar maviler içinde,
gökle dans ediyorlardı adeta.

Büyüleyici bir görüntüydü.
İçim huzur bulmuştu burukça.
Maviyle yeşilin, doğadaki ahenkle dansıydı bu,
Yeşil çamların tepesine baktığımda.

Gök mavi, yer yeşil,kapadım gözlerimi bir an.
Derince bir nefes çektim içime,seni çeker gibi.
İçimi buruk bir huzur kaplıyordu.

Burukluk, senin yokluğunun verdiği eksiklikti.
Sensizliğin verdiği acı,şekilleniyordu
kapadığım gözlerimde adeta.

Mavi yeşil içinde,bu son baharda.
yokluğundaki yağmurlarla seni beklerken!
Döneceğin ümidiyle.
Seni yaşamak, seninle olmak.
Sensiz geçen, mavi yeşil içinde
bu son baharda.....


Kutup Güldane