1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1064
Okunma
Alıp başımı gidesim gelir göç kervanına.
Bazen Yalçın’ları kar tutmuş sarı beyaz kardelenler açan bir dağın eteğinde, bazen’de yağmurlarla taşan yılan gibi kıvrılarak akıp giden bir nehir kıyısına obasını kurmak ister yüreğim.
Bozkırında keklikler öten,Kartal’ların süzüldüğü mavi gökyüzü ve çocukların oynadığı bir yer ararım bu kervanla.
Heybem de yorgunluk var hasretler var,
birde tütünüm tüter başım duman,
türküler efkâr kokar bu kervanda
Bu göç çığ gibi düşer sessizliğimin yangın yerine.
(şarin kırık kalemi)
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz