Hayat adamak, adanmaktır, gönül zenginliği,
Umut; mücadele, varış, bir sabır enginliği…

Yaptıklarımıza baktıkça ne, nasılı anlarız,
Bazen sevinir, bazen pişmanlık duyar ağlarız…

Zaman pusu kurmuş atiye, sonsuza bakmadı,
İçimdeki iman, közü başka ateş yakmadı…

Çalışacak zaman bul, elde ne varsa gitmeden,
Koşacak nefesle yorul, kısa ömür bitmeden…

Vuslata uzanan hasret, birçok kefen biçiyor,
Niçin, hala beklemede insan, ömür geçiyor…

İnanç; nefsinle, benliğinle manaya yükselmek,
İstikamet belli, ilahi mutluluğa ermek…

İnsanın özü, gözü doyuran bir avuç toprak,
Üst, baştakileri at, işte gerçek hayat, çıplak…

Ruhta, vicdanda, güzel olmayana gönül koysan,
Hayata sevgiyle, aşkla bir baksan, mutlu olsan…

Yanlışı doğru yapıp, gerçeği anlatabilsen,
İnsanlığa haykırsan, ayakta dik durabilsen,

Yaşamın kirinden, arınmayı öğrenebilsen,
Şu maddeye bakıp da, manayı bir görebilsen…

Karanlığın ortasında, bir kandil olabilsen,
Ölümün ayak sesini, hayatta duyabilsen…

Sorumsuz, boşça yaşamaya karşı koyabilsen,
Çile, fedakârlığa talip insan olabilsen…

Hayatın gerçeğini, aynanda bir görebilsen,
İnsanların mutlu olduğunu, bir duyabilsen…

Selam, doğru dürüstçe, manaca yaşayanlara,
Kelam, hayatın manasını kavramayanlara…