Kapıyı açtığında çocuklarının babasına
dimdik ayaktaydı ağlamıyordu kadın
hazırladığı bavulu eline tutuşturup
’defolup gideceksin’ diye haykırdı

’daha onsekizimde el değmemiş tertemiz
namusumla gelmedim mi kapına
ot olmasın et olsun az olmasın çok olsun
demişliğim oldu mu ’

yaşlar akmıyordu rengi soluk gözlerinden
sadece kıvılcımlar saçıyordu
haklıydı isyanında
idamını dileyebilirdi tüm adaletin

’yan gözle değdiğimi gördün mü harama
hiç utandırdm mı seni
yaptığın bin türlü haksızlığa
baş kaldırdığımı gördün mü ’

yıkabilirdi tüm kainatı
yaradan kendini savunamazdı
sadece gitmesini istiyordu yine de
yavrularına gerekliydi yaşam

’haklısın’ diyebildi suçlu ağlayarak
’ama bir hatadır oldu sarhoştum
bir kerelik bağışla ne olur ’
aşağıladı erkekliği suçundan ötürü

kadın haklıydı gururluydu ve kararlı
’kadınlardan beklediğiniz namusu
önce kendinizde arayın
bizler anneyiz kutsalız namusluyuz
sizler de baba olun adam olun’
deyip kapattı kapıyı adamın yüzüne

devam etti onurlu yaşamına
çocuklarıyla birlikte
eli ayağı yüreği öpülesi
kutsal kadın.....

Fikret TEZAL