Nasipsiz bir aydınlığın ardından
Geleyim ayaklarına
Çalayım kapını, aklını
Karanlığındayken sevişmelerin
Al öfkemi,
Bir tek bağrındır yangınlarımı dindiren
Bir tek dudakların
Ateşimi söndüren...

Doğmamış çocukların hatrına
Umutlar biriktir yüreğinde
Ben çıldırayım, dibe vuraym
Son demindeyken gitmelerin
Tut elimi,
Bir tek ellerindir beni dizginleyen
O bencil tenin
Beni benden eden...

Nefesime değdiğinde nefesin
Dirilsin yeniden ölmüş bedenlerim
Derinlerime ilişme
Yaralarıma dokununca buselerin
Avut beni,
Bir iki gözyaşımdır senden gizlenen
O masum gülüşün peşine
Başımı deliler gibi döndüren...

Sensiz kalmış bir cümlenin ardından
Gel rüyalarıma
Çal kapımı ne olur
Al aklımı başımdan
Yalnızlığındayken gecenin
Öp beni yanağımdan
Bilmelisin ki,
Bir tek hayalindir beni ayakta tutan
...

Kelkit / 010