Saklayamazsınız hüzünleri cebinizde
Baldan tatlı öfkenizi
Avuçlarınızın içinde tutamazsınız
Tanımsızdır acılarımız
Şekli şemalı çizilemez
Bir kaba koyamaz,
Boyutunu gösteremezsiniz kimselere
Göz yaşları,
Bilinir ki
Gülerken de süsler yanaklarımızı….

Uykunuzun şeklini çizemezsiniz
Çalamazsınız rüyalarını gecenin
Sevincinizi
Yada
Duyduğunuz hazzı ifade ederken
Yaşadıklarınıza
Somut bir hudut çizemezsiniz
Kurşun delse döşünüzü
Parmağınıza iğne batsa
Canımızın yandığı yerde ikamet eder can


Öfkeyi göremez,aşkı okşayamazsınız
Ellerinizle
Var olduğunu bildiğimiz
Ama hiç görmediğimiz bir duygu
Aşkı
Sevgiyi
Çok,
Çokk,
En çok diye tanımlamaktan başka
Nasıl izah edebiliriz ki?


Dövmek istesek öfkemizi
Hüznümüzü paralayalım desek
Aşka sopa atamazsınız
Hüznü
Sevinci
Acıyı
Öfkeyi
Aşkı
Farazi tanımlar insanoğlu
Görmez şeklini
Ağırlığını rengini bilemez.
İnsan bu duyguları yaşar sadece…