Zamansızdı neyleyim, anla kıyamadığım;
İçim de şiir kaldı, sana okumadığım.

Bozkır çiçeklerinden, deste deste, derledim;
Ellerim de soldular, asla gönderemedim.

Büyüyor sensizlikte, ney olacak, son kamış,
Tozlu raflarda durur, kaç mektup okunmamış.

Yükselirken içim de, gülün sesiyle ışık,
Benden çok usta çıktı, bir nazenin sarmaşık.

Uzadıkça vuslatı, gül incinir, dal düşer,
Olmazlık dünyasında, şaşkın kalırken beşer.

Yelesi rüzgarlarda, olmadı bir kısrağım,
Bir bilsen, sensizliği, nasıl haykıracağım.

Böyle memnu meyveye, kaçıncı aldanışım ?
Neresinden tuttuysam, her sevda geldi hışım !

Sakın ha, kınamayın böyle gelirken dile,
Havale ediyorum, duygumu bir gazele.

İçim de dalgalanır, okunmamış bir şiir,
Gezerim ocak ocak, yanarım şehir şehir...

Artık kayboluyorum perdeleri gererek,
Şiire çıkıyorum, her seher yükselerek...

Ben de çözemiyorum, nasıl yazılmış, kime ?
İçim de saklı adam, benzemez kimliğime.

Bütün çağrım onadır, kendimle yoktur işim,
Geç anlasam da artık, deli gibi sevmişim...

Gün olur düşer belki, gönlüne levha levha,
Bizlere yaramadın, yarasan bari şaha.

Yetmiyor bir sevdaya, koca ömür dediğim;
İçim de kaç kişiyim, benim de bilemediğim?...



Hayrettin YAZICI