Gözlerim kapanmıştı gece düştüğünde
Ve o an sendin içimde usulca açan
Kimse fark etmedi içimizdeki son antik şehirdi
Unutulmuş terk edilmiş küllere karışan
Ağır ağır açıldı hala mumu yanan çıkmaz yollar
Yollar çıkamadı biz çıktık isimsiz sokaklardan
Silinmiş isimler dile geldi şehir de kendine
Kırmızılar kristal karlar beyaz döküldü kararmış bulutlardan
Kapanan gözler açıldığında sabah indi birden
Dağ güne yakalandı eteklerini toplarken
Utanmadı yüzlerce isli zindan yılından
Kimse fark etmedi parçalandı yıkıldı o gün doğarken
Yazılı göl taşarken yaşlı çınarın hemen dibinden
Teni sarı sakalı beyaz dede çöküverdi bir çaylık nefes alırken
Sen hayata inat ajanslara inandın çınarda gözyaşlarına
Şehir siyaha boyandı donuklaştı güzelim gözler birden
Ve sen sakin suları fırtına öncesinde isteyerek seçerken
Kayıp ruhlar kayıp şehrine tekrar kavuşurken
Sabah yorgun sokakların eşikte isimlerini bulacaksın
Veda etmeden gitti hayat aralarında bulamayacaksın

By BY 14.02.2010