I




yerinde olsaydım, seneye de giyebilesin diye alırdım beni
el altından dağıtılmama gerek kalmaz,
suçlanmazdım papatyaların hamile kalışından

bir oturumluk yer açar mısın? dediğimde
damarında volta atan kanın donmak için parmak kaldırmazdı belkide.


yerinde olsaydım, birde zincirsiz çıkmayı denerdim yollarıma
tesadüf bu ya, aynı güne başlardık!
dilim sapan olur, ağacı kendisiyle vururdum.
sorun değil suç Chinaski`nin her zaman.





II





yara ve duvar kardeştir dediğimde anlardın
bir inşaat ustasıyla çiviyi çakma sebebimizin aynılığını.
belki anlamazdın dağları kızartmak isteyişimi
yine de
aklıma açılan yaraların şerefine kaldırırdın ne varsa
hakimin vicdanından kırılışına seyirci gibi bakardım

hep haklıydın..
fena inanırdım!





III





çalıntı iç organlarla ne kadar yaşanır dediğinde,
diri diri gömülmezdim onların bir arada duruş sebebine
ki yalandan da olsa
düşünme eğilimin bile
eylemin çarmıha gerilişidir

bilirdik





IV





sanırsınız ki, sokağa çıkma yasağı konulmuş gözlerine
gözlerime değdiğinde.
ille saç teli kadar benzerlik mi olmalı?
bir plesantayı terkedip geldim diyorum..
ve bu fikri çocuk yerinden savunmalı derken dalga geçmiyorum.





V





saçma bir hayalden emekli olmuşum gibi
oysa bu sel-kıyamet iki bulutun hunharca sevişmesi

herşey ilk ve son insanın pozisyon hatasındaki tıpkılıksa
Adem`e gönderme yapmak da neyin altının çizilişi.





VI





dilim olduğu yerde ölü bulunmuş
fikrim halka açık ameliyat masası
bakmadan ileri gidebileceğin tek birşey söyle bana?
kazara inanayım!

sonra
şiir taklidi yapsın bu cinayet..





VII





rahatta olan sadece ağaçlardır, insanlar değil!





’10

SD