61
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
5268
Okunma
Sessizliği yüreğime dokunuyor bugünlerde
Kardeşim’e
Hayır bildiğim gibi değilmiş !
koynumda büyürken ateş
koynunda külmüş
alev alıyorken gözlerinde taşıdığım sırlarım
meğer cennetim yakılıyormuş
boynu yalnızlıktan incedir gecelerimin
Göğsümde
taş kadar yumuşak,balık intiharı kara bir gökgürültüsü
örtemediği için yüzümdeki küflü kalabalığı
tarakta kaldı saçlarımın ayıbı
basılsa da gözlerimdeki denizden bozma sulara
ağlayamam bilirsin
bilirsin ..türemişse genzimin duvarlarına
rutubetli düş izleri
baştan çıkmaz bu çırak acılar
usta sabır karşısında
ki dayanılmaz bilesin
Zülfikâr kessin tırnaklarımdaki ayrılığın sızısını
kurulsun yüreğime darağacı
asılsın Pir Sultan ruhuma
yine de sığmaz külümden akan kan
onca anının çatısına
yazılsın künyeme su üşüyor artık ateşin içinde
sahip çıksan da soluğumdaki su’dan kalabalığa
nafile ..
yağmurun velayeti bulutta
deniz kurur
tuzunun tasası yine bana
Bu dünyanın kolları sıvalı,paçaları katlı
demem o ki,
her an can yakmaya hazır
mutluluğun süresi her an gözyaşı arifesi
güvenme akreple yelkovanın aşkına
zaman dediğin bir âh
tırnak bile olamayız sırrına
unutmadan
her cenaze kimsesizdir
her mutluluk gibi
dul gelir dünyaya bir daha ki sefere
günahlarım kadar beyaz da olsa
mavi aşırdık bir kere gökyüzünden
bilirsin sen de
hayır
nerden bileceksin !
bu şiir kör olsun ki
sevmiştim seni
yaralarını değişiyorum sevinçlerimle
ve dilime ne geldiyse
tembihledim yüreğine
bunu da unutma
ellerin ellerimin zimmetinde
.
S.D.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz