O gün çok yorulmuştum
Cengiz’le hayli dolaştık
balıkçılara uğradık
Balıkçı Dostu’nu ziyaret ettik
beraber
çay ısmarladı bize
bu çocuğa Harun diyorum
Cengiz dedi
olsun Cemal Reis
sen Harun de
mahzuru yok
dedim
arkadaşlar alıştı zaten.

Balıkçı Dostu’m konuşmazdı çok
ben gittiğimde O’nun yanına
saatlerce oturur
ancak birkaç kelime konuşurduk
Cengiz sıkıldı
bu durumdan
anladım kalkmak istiyor
izin aldık
Cengiz hesabı ödemek istedi
Cemal Reis
hoppala durun bakalım
bunlar benden
dedi üstelemedik
Cengiz
Reis’in elini öpmek istedi
öptürmedi
Balıkçı Dostu


Niye böyle dedi ordan
ayrıldığımızda Cengiz
neden hiç konuşmaz
konuşmaya değer bir şey bulmuyorda ondan
konuşmaya değer o kadar şey varki aslında

Evet konuşmaya değer çok şey vardı
zaten konuşmaya değerde hiçbir şey yoktu
filozofi bir tanımla
durum böyleydi
bir şeyler öğreniyorduk
yaşamda
herkesten
alışılagelmiş şeylerin dışında
farklı şeylerde duyuyoruz
bazen fiziksel boyut yok oluyor
manevi bir alan oluşuyor


O alanda
varlığımızın temellerinde
bizi oluşturan sebeplerle bağlantı
kurmaya çalışıyoruz
o temeldeki yapıtaşlarına bakıyoruz
derinlere
inerek
ama
birden değişimi anlıyoruz
çünkü yaşam
önümüzde
ve çok derine gitmeyi
istemiyor

Bu arada
Balıkçı Dostu’mun
yaşam felsefesini
düşündüm
bildiğim filozoflarla karşılaştırdım
benzerlikler vardı.



FARUK TABAK