"sensiz üşüyorum ;hani en çıkmazlarda gözyaşım kirpiğimin ucunda yaşamaktan önce sen geliyorsun ya aklıma . .seni seviyorum gece ansızın açıyorum gözlerimi . .senli bir rüyanın tam ortası . ."kahretsin!" diyorum kahretsin !!
tekrar sana uyuyorum . .satırlara döküyorum seni . .özene bezene sayfa sayfa kenarlarını süslüyorum . .dur gözlerini kapatma !!hala seni okuyorum....

Sureti kirlenmiş, şeceresi katil bir aynanın içindeyim. Hayaletimi arıyorum. Mükellef bir kedere hariçten gazel değil yüreğim. Yolum uçurumdan geçerken mevsimsiz gülüşlerde, keskin harfler kesiyor adımın yolunu: Yüzümü aşka saklayıp ağlıyorum. Manasızlığım kapıların ardında esefle hıçkırıyor. Bütün intizarları intihar ederken kuşlar, ben kendi yokluğuma kefensiz duruşlar uyduruyorum. Seni sensizlikten ekliyorum düşlerime. Ah’ın sürüncemesinde kalıyor kalbim; bizarım.

Tene dokunan bir tümcedesin. Müntehir cümlelerine gizli özneyim. En kestirme yoluyum leyl-i Leyla gözlerinin. Bu yüzden hep sebep kalıyorsun aşka. Şimdi hangi aşk aralığında susuyorsun ben’li kaderinin? Yüzünü saçlarının arasındaki cam kırıklarıyla tarumar edip şiir mi bekletiyorsun mısra sonlarında avazının inkarı için?

gel ne olur, yüzüm sana açık ruhuma kadar… "