Merhaba…
Adım sevmek,
Soyadım olmalı sevilmek.
Soyadım arıyorum.
Göreniniz, nerede olduğunu bileniniz,
Veya duyanınız var mı?
Kafa kağıdımda;
Adımdan ana adıma,
Baba adımdan veriliş yerine kadar hepsi yazılı.
Lakin soyadım boş kalmış.
Tarih dersinde gördük, soyadı kanun çıkalı da oldu bayağı.
Sayın ki soyadlar kaldırıldı.
O zamanda bir lakabım olmalı.
Mesela; Sevilen Sevmek diye.
Resmi gazeteye ilan mı vermeliyim?
Belediyeden anons yaptırsam, daha çabuk bulabilir miyim?
Söyler misiniz, soyadımı saklayan kim?
Kim yapıyorsa bu kötü şakayı çıksın artık.
Eşek şakasını da geçti bu kadar vakit yazık.
Kimse çıkarsın, yoksa saklayıp da çıkarmayanın derim.
Derim de sonuna üç nokta eklerim.
Ne demek istediğimi anladığınızdan eminim.
Emin olmadığım tek şey; kim aldı soyadımı, kim?
Ben de sizler gibi soy ismimle övünmek isterim.
Ben de imzamı soyadımla karalayıp çizerim.
Ben de soyadımla anılmak isterim.
Tamam hadi kim saklıyorsa getirsin.
Söz kızmayacağım.
Çömlek mömlek de patlatmayacağım.
Vakit epey geç oldu.
Akşam Ezan’ı da okundu.
Bakın beni evden çağırıyorlar,
Köşe başından annemin sesi de duyuldu.
Hadi ama verin soyadımı.
Bak yarın gene oynarız.
Söz bak, yarın kaleci ben olurum.
Dilediğinizce gol atarsınız.
On bir elli oynarız diyorsanız, kaçın yakalambaç ben olurum.
Ya da saklambaç, hadi saklanın, ben sayarım yüze kadar.
Ama bugün değil.
Bak akşam oldu, hadi dağılalım.
Ama soyadımı da alayım.
İsterseniz yarın gene saklayın.
Ama bugün değil.
Bugünlük ben de kalsın.
Bir de ben saklayayım.
Bayramlıklarım gibi, koynuma alıp yatayım.
Büyüklerim öyle görünce gene uğraşıp, kızdırsınlar beni.
Hiç umurumda olmaz.
Sabah herkesten önce kalkarım.
Onu yatağımda saklarım.
Bayram namazını eskilerimle kılarım.
Neme lazım, yenileri giyersem belki ayakkabıları çaldırırım.
Hiç çıkarmamacasına giymeliyim ki, başkasına kaptırmayayım.







şiiri seslendiren Gamze Dağ Hanıma ve Eşi Hasan Beye çok teşekkür ederim...