Bu şiiri bir abımın ricası üzerine yazıyorum onun isteği geçmişime yazmamdı ama kelemimi doğmayan bir çocuğa yazdı…

Sessiz… Sen ve ben kimsesiz…
Bir ailem olmadı…
Oysa ne çok isterdim bir ailem olmasını!
Ne kadar şanslısın bir annen bir baban ve akrabaların…
Kız olursan annene erkek olursan babana benziyorsundur
Gamzeliysen halana gamzesizsen amcana benziyorsundur

Doğduğun ilk anı hatırlıyorum bebek…
Seni kucağıma ilk aldığım anı
Göz kapaklarını yumuşacık tenini…

Günahsız ağlayışını…
Rabbine haykırışını, iki dudağının arasından çıkan çığlıkları
Göz yaşısız ağlayışını…

Sen bir melek oysaki kime yakarıyorsun bu kadar nereye bu ağlayışın…
İlk nefes alışının sevincimi bu ağlayış?

Ağlama bebek!
Sevinme bebek!

Gün gelir isyan edersin bu dünyaya gelişine
Gün gelir bu dünyaya geldiğin için ağlarsın
Gün gelir o günahsız anına dönmek istersin…

Sen büyü bebek bak o zaman pişman olacaksın bu ağlayışına
Sen ağla bebek belki hayata bu kadar safça çığlık atmayacaksın

Sen büyü bebek ne kadar hainin yaşadığını göreceksin bu topraklarda
Sen hain olma bebek yaşa yaşat toprağını, ihanet etme!

Sen büyü bebek belki gönlünü kaptırırsın bir dünya güzeline
Sen sev bebek gönül kimi severse o güzeldir unutma!

Sen ağla bebek sevincinden ağla…
Sen Filistinli bir bebek olmadığın için ağla

Sen ağla bebek hor görüldüğün için ağla...
Ananın örtüsünü mesele gördükleri için,
Seni medeniyetinden uzaklaştırdıkları için ağla

Sen, sen olabildin için ağla
Bir daha bu kadar temiz ağlayamamağın için hıçkıra,hıçkıra ağla…

Damla DURSUN