Benim de gönlümde umutlar vardı
Yüce dağ başına yağan kar gibi
Vücudum şehrini alevler sardı
Sanki yüreğimde ateş kor gibi…

Şimdi perişanım ahlar peşimde
Gündüz hayalimde gece düşümde
Kızılcıklar açar her gülüşümde
Artık senle benim işim zor gibi

Bilmesin kimseler vurulduğumu
Ardın sıra koşup yorulduğumu
Bu yüzden cihana darıldığımı
Düşürdün dillere zalim yâr gibi…

Gah aklına geldim gah-i unuttun
Ayazında benliğimi dağıttın
Ne duydun ne gördün ne de işittin
Kulakları sağır gözü kör gibi

Yeter artık zalim yeter ağlattın
Gül şenli ruhuma hicranı kattın
Kopardın dalımdan yerlere attın
Bahçende yetişen ayva nar gibi

Ozanca sarardım gül gibi soldum
Gün geldi saçımı başımı yoldum
Acı feryat oldum kör figan oldum
Bülbülün dilinde ah-u zar gibi

Fevzi CAHİT
Ozanca/İzmir