Göz attım tesadüfen bu gün aşk defterime
Ne çok seneler geçmiş mazimizin üstünden
Oysa hala sım sıcacık hatırası sevdamın...

O şuh kahkahaların çınlarken kulağımda
Bir adım attım öne kayboldu suiletin
Bin pişmanlık içinde gerisin geri döndüm
Tam da arkam sıraydın bir elin omzumda...

Nefesini duyuyordum ensemde
O şen şakrak sesinle diyordun ki;
’Maziyi unutmadım unutamam da
Mahşerde görülecek davamız bizim ’

İrkildim birden bire canlanınca hayalin
İçim bir tuhaf oldu burkuldum acıyınan
Ben miydim suçlu olan yoksa şartlar mı
Bizi böylesine perişan kılan...

Düşüncelerimi okumuş gibi
Bir kahkaha fırlattın...
’Dur hele dur’ diyordun
’Daha ne dertler açacağım başına
Namerdin biri yatıyor burada’ diye yazdıracağım
Mezar taşına’

Çevik bir hamle ile atıldım üzerine
Kendimden geçmiştim biran bayılmıştım sanırım
Ne kadar zaman geçti üstünden bilmiyorum
Yorgun bir vaziyette uyandığımda
Ne sen vardın karşımda
Ne de senden bir eser...

Ellerimi götürürken başıma
Girdiğimi hissettim en son yaşıma...

Fevzi Cahit
Ozanca/İzmir