Zaman turnusol kâğıdı değil ki gülüm
Geçip giden sudur çağlayan
Deli kuşları havalandırmaya devam et hele
Göklerin dibi bucağı yok ki zaten
Yitirme umudunu asla
.............Erime şeker olup, dayan, diren biraz..

Şiirin dili çözülsün,
Yazılmamış kelimelerle yapılsın tasvirin
Söylenmemiş imge çiçek açsın gözbebeklerin gibi
Bırak kendi seyrine saatleri
Bırak yeniden rüzgâr ıslığında tebessüm etsin
.............Gönül bahçemizde, ağaçlar içinden
................Sana bakan çifte kiraz...

Gider...
Her şey gider sen gittiğinde,
Gitmeyenlerin pas tutan dilinde yazgı
Ayırmadım gidenle gitmeyeni
................Bölmedim, parçalamadım mevsimleri
....................Seni beklerken bu yaz...

Topla, çıkart, çarp, böl; ne yaparsan yap
Altmıştan öteye yol gitmiyor ki.
Parmakla, takvimle yapsan da hesap
Boğazın kırk boğum, dil gitmiyor ki

Çocukluk ve gençlik kanatlı kuştu
Farkına varmadan nasıl da uçtu?
Bakmayın çiçeğe kökler tutuştu
Su yerde akıyor, dal gitmiyor ki

Ceviz kadar akıl, tüp kadar mide
Eğdiler kantarı şimdi gitgide
Ölmüş bal arısı kalmış petek de
Kovan darma duman, bal gitmiyor ki

Renkli boncukları saydık kaç kere
Söyle de bilelim, yüz, bin, on nere?
Cümle varlıkların sevdiği yâre
Mektubun içinde gül gitmiyor ki

Kader, alnımıza çizilen çizgi
Bu çizgide gizli ömürlük yazgı
Hep geçim derdiyle söyledik ezgi
Şu sazın göğsüne el gitmiyor ki

Mevlâ bir can vermiş yeşil yaprağa
Nice sır gizlemiş denize, dağa
Bir cami önünden kara toprağa
Giden yalnız insan, sal gitmiyor ki

Ceylan’ ım ayrılma bir’ in biriyle
Üçe bakma sakın, gitme ikiyle
Bütün gönüllerde aşk kibritiyle
Ocak yanar amma kül gitmiyor ki

Mustafa CEYLAN



GÜLCE-BULUŞMA
(Bir şiir bünyesinde HECE ve SERBEST’in buluşmasıdır.)