Gece içim de oturur, gün savrulur ellerim de,
Yüzünü ekşitir hayat, hiçbir şey olmaz deminde.

Buz kesiyor görmediniz, içimde ki akan dere,
Kimse olmuyor farkında, bayrak çeksem de göndere.

Gül dikmeye giderdim ben, bu derenin kıyısına,
Şimdi dururum uzaktan, donan güllerin yasına...

Kutuplardan daha soğuk, gezindiğim dağ ve ova,
Hayat getirmiyor bana, içime çektiğim hava.

Atmosferden daha mı çok, acep kirlendi içimiz,
Ne işimiz vardı bur da, söyler misin, bizler kimiz ?

Bir oyundan daha kısa, sürer hayat şenliğimiz,
Yolun sonunu görmeden, karaya vurur gemimiz !

Ya bu hayat değişmeli, değişmeli yahut gemi,
Eğer doğru yerde isem, neden kopar her gün pimi ?

Bunalınca bazen böyle, koşardım denizlerime,
Denizlerden daha azgın, bakar mısın gözlerime !

Hayat sunardı bir zaman, görüp, geçen her güzele,
Şimdi yüzüme bakanın, rengi dönüyor gazele...

Aldırma ey deli gönlüm, vurduğumuz bu son yokuş!
Üzerimizden geçiyor, kaçırdığımız mavi kuş ...

Bir kez kanamaya görsün, yürekte tutmuyor yama!
Nasıl olsa görecekler, saklanacak yer arama.

Madem ki kolun kalkmıyor, kaşını oynatsan yeter,
Silinmesin, öyle kalsın, alnımızda ki, soğuk ter...




Hayrettin YAZICI