Bütün zihin dünyamız, kalırken bir bir yaya;
Belli ki sığmıyoruz, bu küçücük dünyaya !

Ne yağacak bir yer var, ne sığınacak boşluk,
Başımızı vuruyor, acayip bir sarhoşluk !

Dünden fazla canımız, kan ister içmek için ,
Aklımız askıdadır, merhametler kör perçin !

Kimseye deme sakın, sana anlatıyorum ,
Nerde ölüm görürsem, ben göbek atıyorum!

Yıllar var bilemezsin çatladı ar damarım ,
Her gece cilveli bir aşüfteyle yatarım !

Aydınlıktan daha çok sevdim karanlıkları ,
Ağzın açıkta kalır, bilsen yaptığım kârı !

Bıktım sanma, sakın ha! Bu dünya gurbetinden ,
Kaleler kuruyorum artık insan etinden !...

Oluk oluk akarken dört yanda insan kanı,
Kullanmıyorum artık, ben Horasan harcını !

Bildiğimiz adalet, olurken artık köçek,
Alırız dirhem dirhem, satarız ölçek ölçek...

Her gece mum yakarız, o döner, biz bakarız,
Ağzımız açık kalır ve sonunda bıkarız.

Bekliyoruz el ele, çıkar mı diye demi,
Çıktı demir leblebi, bekliyorken erdemi !

Boynumuz bükülüdür, çekilen bu son şaha !
Ahlâkı da havale ediyoruz Allah’a...

Kadı kızının bile, artıyorken kusuru,
Zamanı gelmedi mi İsrafil, çalsan sur’ u !

Kimse talip olmuyor, almadan darasını,
Bir gün bu dünyanın da, satarım anasını...




Hayrettin YAZICI