Günlerim dilsiz,
ve bir günüm,
öbürünü tanımıyor.

Düşüncelerim kilitli,
ve bir düşüncemin,
öbür düşüncemden,
bir fikri yok.

Durduramadığım zamanı,
konuşmaya tutuyorum.

Zaman benimle rekabet içinde,
ben ise onunla pazarlık yapmaktayım.

Durduramadığım zaman gibi,
düşüncelerimide durduramıyorum,
takmışım takmasına kancayı etine,
ama o gidiyor,
benide çekeliyor,
ve umurunda değilim.

İlerde karanlık var,
benim karanlığım,
bu karanlık geçidlerle dolu,
benim geçidlerimle.

Bu geçidler ışığa susamış,
karanlığa mağsur geçidler,
karanlık geçidler.

Kilitli düşüncelerle dolu,
bu geçidler,
benim düşüncelerimle,
ve bu kilitli düşünceler,
karanlıkda kayboluyor.

İç içe,
ve birbirinin içindeler,
geçidlerim,
karanlıklarım,
ve zamanım.

(Tolga Madan)

(Kopenhag - 06/11/2009)