dün gibi
avurtlarıma çöken yalnızlığının tortusu
dolu başaklarda kurudu kalbim
sen diye inleyen her keman solosu
git diye vuslat meyhanelerinde dem
kuru bir gül misali avuçlarımda
olamadım bu aşkın kahramanı
hep yüreğimde ayıklandı bakışların


sitem mi?
çoktan aştım o fasılları
artık sadece kendime sefaletim
kuru menekşe misali kabuğumda çiçekler
içten içe çökerten stres hapı
kocaman damacana yetmez kavrukluğuma
öfke nöbetleri birikiyor tenimde
yeşersem de bir yanım kuru dallarda


neden Ben?
sınanan hayatın çalımlarında
elin elime değmişken ne suçu vardı bedenimin
sevda yağmurlarında ıslanmak bana düştü
sebepsiz değil inan bekleyişlerim sensiz
anası satılan şu dünyanın tek alıcısıyım
çünkü yalan yok karanlığında üryan
doğrucu Davut koydum adımı


bugün gülmek gelmiyor içimden
tüm çocuksu telaşlarım tarumar
oyuncağı çalınmış ebeyim ağaç dibinde
hislerim boğuyor bedenimi
uzayıp giden kara tren bahtım
örümcek bağladı temiz duygular
duvara çarptı özgür kelebek
kanadında buruk gece sirenleri


01.02.2010

galiba hazana eriyor ömrüm hiçbir kıpırtı sökmüyor beni kabuğumdan oysa ben aşkı
ince nakışlarda işlemiştim ucu güllü mendildi yakamda senin kokun sinen ağırlığınca