kuma çizilen gölgelerdir
hengamesinde hayatın
hep sevda taşımaz paslı merdivenler
bir iner bir çıkar yelkovan yuvasından
çiçekler yüzünü hep ışığa döner sevinçten
kardan adam buz gibi ayazda üşümez üryan
serçelerin paltosudur kanadı üşengeç gecede


kırılıp dökülür ruhun bir kadeh gibi
yaralar kabuk bağlar ucundan
dilim dilimdir namus namluda
anlamsız pejmürdeliğindedir hayat
ince sıvılarını salar örümcek ağları
itiraflar katran karası acizliktir
günebakan halayında demlenir güneş
en güzel elbiselerini giyer başaklar


yüzsüz bir aynadır dünya
ön yüzünde tüm güzellikler bakidir
ardında sırlanır gizli gerçekler
kalp kırıklarını toplar gece bekçileri
bir katil acır kurbanına hislenir
merdivenden yuvarlanır kediler
mart heyecanı sarar tenleri
çiçekçi kadın dayak yer kocasından


tütün basılacak yaralar olur ciğerde
masum bakışlı mendil satan çocuklar
küçük yüreklerinde taşırlar ihaneti
çünkü kirletilmiştir düşleri şimdiden
yüreklerine kin bayrakları asılmıştır
geleceğe çiçek değil de kötü gerçeklerdir
incinen minik gururlarıyla saf ve temiz


23.01.2010

insan öyle aciz doğuyor ki dünya merdiveninde göbek bağları talihsizliğe kesiliyor
emin ellerde olmazsa kötülüğe itiliyor minik bedenleri kire ve pasa işleniyor yürekleri