Ta başından belliymiş, bu hayatın akışı,
Ben Ocak’ta doğmuşum, hava ayaz kar dizde…
Her ne etsem bitmiyor, garip gönlümün kışı,
Hiç baharı görmedim, bahtın çizdiği izde.

Neyleyim yıllar önce, yaratılış gereği,
Bir güzelin aşkına, esir verdik yüreği.
Her dem arar dururum, bulamam mendireği,
Kaldım özlem denilen, fırtınalı denizde.

Gönlümdeki sevdanın, ateşi hiç sönmedi,
Ayrılığın elemi, bir an bile dinmedi.
Hasrete kaptırdığım, yıllar geri dönmedi,
Yarınımı kaybettim, sevda denilen gizde.

Şimdi elimde kalan, sevdalı bir başım var,
Gönülde bitmez yasım, gözde hicran yaşım var.
Bir perişan haldeyim, ne uykum ne aşım var,
Soldu sarardı hepten, renk kalmadı benizde.

Bilen varsa söylese, nerde hayatın tadı,
Hayat mı oldu yoksa, sonsuz elemin adı.
Ben de bilmem nedendir, takvimlerin inadı,
Elli seneden beri, mevsim hala kış bizde.

Veli BOSTANCI