Sabah oldu sandı ahmak gürûhu
Gecenin bir vakti ötünce horoz
Ezana çıkınca haspanın şuh’u
Saffa kaynak olur birkaç şaşkaloz!

Ahali uykunun hassas yerinde
Sazanlar, “..vadi “ nin gül (!) berberinde
Taşlanacak şeytan öc seferinde
..Gölü mesken tutmuş dünkü zırtapoz!

Gerzek budalada ne gezer kılık?
Umman sevdasıyla erleşir alık
Nasıl kapanacak onlarca delik?
Üstelik yamacı doğuştan moloz!

Rezalete perde süslü duvarlar
Değnek değmeyince azmış davarlar
Meydanı boş bulan kıvrak zağarlar
Birbirinden mâhir esaslı dansöz!

Sarsak muallime! Adından âzad;
Çatısı “ Mehmetçik” Mehmed’e tezat
Tantuni servisli “ Füruğ Ferruhzad “ (!)
Kokuşmuş mezede küflü maydanoz!

Kamburu örter mi yarım metre bez?
Gıybetin tadıyla semirir obez!
Paçavra tezlere bakmaz antitez
Sentezse ayağa itilen takoz!

Çirkefin pâyesi; “ timsâl-i nâmus ”(!)
Onuru lağv etti onursuz kamus!
Şirret tafrasıyla çizilen fânus
“ Yad ” a secde eder, “ edeb” aforoz!

Değişince adı sevildi maraz
Sözün buğusunda boğuldu â’raz
Sevdanın kimyası değişti biraz
Ciğerden beyine sıçrarken siroz!

Mertlik; namertlerin üç öğün aşı
“ ...Mış / ...muş “ lar hayatın günlük telaşı
Her teheccüd vakti bir it dalaşı
Hayâli kuruyor çarpık istavroz!

Açıldı mâzinin çirkef destesi
Başladı slaytın en âhestesi
Notalardan düşen Hürmüz bestesi
Öt! Sahnenin gülü (!); şaşkın ispinoz !...