İmkansızlık suyunda yıkanmış sanki bedenler
olanakların delil niyetine,bir bir yok edilme cabası kime?
neye anlayamadım doğrusu,satırların sagır susuşunda
bu düz ovadaki akıl almaz yokuşlar,repliklere vurdu kendisini
kesti nefesini,kıstı sesimi,döndü cehresini
hiç bukadar olmamıştı,koymamıştı yokluğun...



dönmemişti ruzgar yüzünü bu denli
saçlarım,saçlarım hiç bu kadar yalnız kalmamıştı
varlığının hissi ısıtırdı gecelerimi,düşlerimi
oysa şimdi hissizleştim neden
sevginle uzaklaştınmı benden ?
nerelerdesin görememekte seni gözler,aramakta eller..



bir kuru soğuk olmuş burdaki hayat
lugatı sadeleştirme cabasındaki,imtihan yorucuydu
bilinenden çok bilinmezlik sarmışken günü geceyi
yokluguna da bir mum yaktım,karanlığada bir kibrit çakacak
hala bir güç bulabildim kendimde
şimdi soruyorum sana ve kendime

İmkansızlık suyunda yıkanmış sanki bedenler
olanakların delil niyetine,bir bir yok edilme cabası kime?


SİYAH İNCİ..