Hayatımızın en acı günlerinde beraber ağladık...
Hayata isyan edercesine etrafa sövercesine kahkahalar attık...
Kimi gün geldi en sevdiğimiz parçalara sokaklarda eşlik ettik...
Gözlerimizden yaş gelircesine çocuklar gibi güldük...
Etrafa hayata aldırmadan yaşadık...
En özel sırlarımızı paylaştık birbirimize ant içtik...
İyi günde kötü günde birlikte olmaya...
Ama olmadı ...
Bir hiç uğruna yollarımızı ayırdık...
Bugünlerde seni özlüyorum...
Çayımı içiyorumda sensiz olmuyor...
Kadehi tokuşturuyorumda sensiz içilmiyor...
Zaman sensiz geçmiyor...
Meğerse ne çok şey yaşamışız biz seninle...
Acıya gülmeyi öğrenmişiz beraber...
Senle olan zamanları düşündükçe...
Gözlerim doluyorda belli etmiyorum kimseye...
Sende özlüyormusun benim senle olan hayatımı özlediğim gibi...
Seninde benle olan hayatını...
Kahve içebiliyormusun boğazına düğümlenmeden...
Eskisi gibi gülebiliyormusun...
Gerçekten eskidikmi...?