Kirli bir kent suskunluğu iken dudaklarımdan sarkan,
Senden birkaç kent uzağına taşındım…
Yabancısı olduğum bu kentte bir sen yoktun…
Ve sadece seni aradı gözlerim…
Yalın ayak kaldırımlarda yürümek gibi değildi,
Senden ayrı bir kent havasını soluklamak…
Evet, sevdiğim ayrılıklar bizim için vardı,
Ve her durakta bizi beklemişti
Herkesin gözünde yabancı bir kimlikte adım,
Şairliğin adı yoktu bu sokakta,
Her şiirim sessiz kaldı…


Cevabını hiç kimsenin bilmediği sorularda saklıydı seni sevmek…
Söylesene sen bunu hiç bildin mi?


Sana gelmiştim,
Son baharın bittiği ve karların avuçlarıma düştüğü,
Bir aralık sabahı…
Günlerden neydi, hiç hatırlamıyorum…
Tarih bile anlamsız bir belirginlikteydi…
Susturulmuş bir şairin sözleriyle,
Sana aşk demiştim,
Nice’dir içimin bilinmeyenleriyle sana kaybolmuştum,
Ve buldum sonunda…


Gözlerinde bana bir yer var mı?
Üşüyorum ellerimden ısıt beni…


Göçebe gençliğimin çalındığını sana hiç söyledim,
Mahzun bir adam seni düşünüyordu hep,
Yıldızlar hep bir bir sönüyordu uykularımın sana bölündüğü vakit…
Alfabende yirmi yedi harf yoktu aslında,
Ben kimsenin bilmediği bir sessizlikte konuşuyordum…
Duydun mu yine seni sevdiğimi söyledim…
Zamansız vakte sığdırılmış bir aşk ellerimde ki,
Önce ellerimi tut,
Sonra yüreğine yasla…


Gözlerime hiç yakışmayan hüzünler sürüp,
Git dedin…
Kaç adım gidebilirdim senden,
Kaç kent uzağına…
Ey sevdiğim,
Bu ayrılık bizim için miydi?
Çocukluğumun saklı cennetine mi gittin…



Şair Ceketli Çocuk/Ocak 2o1o Üsküdar