Aşk
gün doğmadan çatal diliyle emdi ak memelerinden
sonra kustu zehir zemberek
soyundu anasından doğduğu gibi üryan… ve sakladı cinsiyetini elleriyle

boğdu kendini bir yudum suda…oysa deryaydı

söyle şair
bağ/bozumu değil midir her sevda!...yedik /içtik sofrasından hepimiz
dudaklarımızda mor buseler takılı kaldı hazan mevsiminde
ve hevenk hevenk sakladık

bazen
menganeden geçmeyen bir kıl/çık gibi takılırdı boğazımıza aşk...yutkunurduk
şimdi defn olan aşk*a kır çiçeklerinden taç ördük ellerimizle
ve siyah bir perde çekerken düşlerimize ağladık…
oysa bir zamanar her hece/de nasıl da bütündük!...

dinle şimdi eski bir balıkçı teknesinden gelen nağmeleri
ayağı kırık bir martının isyanı dalgalandırıyor denizi…

TEBRİK EDİYORUM EFENDİM ÇOK GÜZEL BİR ŞİİRDİ KUTLARIM .PUANIM 5 SAYGILAR.

Çok güzel hep güzel, şiiri tarıyarak okuyabildim, sanırım renkler çakışmış şiir görünmüyor Kamuran Hanım.
Emeğinize sağlık var olun.
Sevgimle.

boğdu kendini bir yudum suda…oysa deryaydı
....
Maalesef hep bir yudum suda boğulur aşk.
Oysa ne denizler deryalar geçilirde o bir yudum içilemez nedense?
sanki hep o son yudumda saklıdır ayrılır son nefeste ölümün saklı olması gibi.
Tebrikler.

saygılarımla.

şaircee...
tebrik ederim yüreğinize sağlık gizemliydi dizeler beğenerek okudum tebrikler
sevgi ile