Bir çocuk yapıştı yakama,
Çark caddesi başında,
Abi bir mendil al be,
Ekmek parası dedi,
Ciğerimi yedi,
Parçalandım …………

Yok muydu anası babası ,
Daha körpe yaştaydı,
Yaşı ya beş yada altı,
Soğuk kış havasında
Elinde mendil vardı,
Yalvarır tarzda bakıyordu,
Abi bir mendil al be,
Ekmek parası dedi ,
Ciğerimi yedi.
Parçalandım…..

Adını sordum,
Sohbet etmek için,
Ahmet dedi ama ….
Sanki bir şey bekliyordu,
Onun derdi mendil satmaktı
Bulvarda bir simitçi vardı,
Simitleri taze ve sıcaktı,
Ama Ahmet, soğuk ve yalnızdı
Burnuna kadar morarmıştı,
Bir mont alabilmek için savaşıyordu,
Babası işsizdi,
Kardeşleri okuyordu,
Bir tek kendisi boştu,
Emsalleri oyun oynarken
Ahmet elinde mendil satıyordu,
Bu ne biçim adalet diyordu,
Ama yinede çalışıyordu.
Abi bir mendil al be,
Ekmek parası dedi,
Ciğerimi yedi,
Parçalandım.

Erdal EBEM
04/01/2005