Bir beden,
içinde bir can.
Dünyamız ve uzay
Zerre olabilmekte
bir şey.
Sahrada bir kum tanesi
bile değilim.
zenginliklerinde,
varlığa susamış
bir hiçim ben.
Vuruldum.

Koskoca sonsuzlukta
umutlar geleceğe
akacakken,
bir yük olmuş
sırtlanılmış karamsarlık
korku saçar.
Geçmişe özlem,
eskiye hasret,
bir şamar gibi
suratlara iner,
doğan günden
utanmadan.

Milyon,milyon can
milyon,milyon emek
geleceğe uzanamazken,
korkunç karanlığından
mutlu azınlığın.
Arka arkaya gelir
kriz,kıtlık,darlık.
Bir lokma ekmek parasına
oylarını satar.
Kuzuların sessızliğidir varlık.
Vuruldum...

Sınır içinde, sınır.
zengin ,fakir
yöneten,yönetilen
düzen , düzülen
ortada kan kalır.
Talan içindedir yeryüzü,gökyüzü
canlılar.
Gelincik tarlası
ellerimizin kızıllığında
rengini alır.
Vuruldum.

Karartma kişiliklerin
uydurma cennetidir
günümüzde
mutlu yaşam.
Bir şehir efsanesi
işçilikten
tepe noktasına
nasıl çıkıldığını
ballandıra, ballandıra
anlatır.
Unutturulur
ellerimize
dünyanın dar geldiği.
Unutturulur
’eşeğe
yüktaşıdığı için
eşek dendiği.’
Vuruldum...

Kalmadı kalmayacak
tüm değerler
kayıp metrepollerin
kirli sokaklarında.
Vucut ,
kurulu bombadır
sonrasında,
her an patlayacak.
Sokaklardan,
beyinlerden
pislik akar.
Kokar kokar...
Ölüme inat,
başı dik yaşamak varken.
Satar
kendini satar.
Umut, yok eder kendini
çirkinleşir suratlar.
Vuruldum...

12.12.08 Mönchengladbach