“Bugün senin dergahına geldim, derman aradım, her dokunuşta kabuk atan yaralarıma.
Ah günce…nerden başlamalı bilmem ki… “

Çeyrek asrı geçkin bir yoldan geldim.
Çıkımda çocukluğumun gökkuşağı şenliği,
Gençliğimin özgürlük türküleri,
Mavi bir başlangıcın bulutlu halleri,
İki melek müjdesi, ömrümün en güzel neşesi.
Ve…
Yitirilmiş hazinemden kalma kırıntılar,
Hiç açılmamış bir mektupla sendeyim işte…
Sırdaşım, yoldaşım olur musun günce

Bedevi cesaretinde daldım sonsuza.
Sahra da kayboldum,
Çölün kızgınlığında piştim,
Yandım
Nar oldum.
Serap değildi aradığım asla,
An da saklı hayal değil…
Ayak izinde bir ben buldum,
Var oldum, varlığında yok oldum,
DeM oldum.
Bilir misin günce?
Ben ilk kez ben-i buldum.
Leyla nın sırrıyla haşroldum, sırrında kayboldum.
Bir ben bildim benden içre, büyüdüm dağ oldum.

Şimdi yollara bölünür ruhum günce…
Çıkmazlar da sıkışır çaresiz.
Her gece karanlığına bir can düşer faili meçhul,
Gün doğumunda yeniden can bulur.
Hayat dedikleri nedir günce?
Zamanı çekiyorum tesbih misali.
Sona yürürken ağır adım,
Manasını yitirmiş sözcükler dilimde.
Araç amaç olmuş, yüreğin masumiyeti bozgunda.

Şimdi son söz, hesap vakti günce…
Söyle Sultan’a vefa bu mu sence?

Devrim Tülay Aydın
19.03.2009

ŞİİRİME GÜZEL YORUMUYLA EŞLİK EDEN SN MUSTAFA KEMAL SERHATLI YA TEŞEKKÜRLERİMLE....