kim bilir hangi dağı aşan
bir başka zaman insanısın öyle dediler
gözlerinde doğan yıldızlar
tuzlu suda boğulmuşlar

ikimiz aynı denizin diliyiz madem
içimiz dışımız huzursuz
asırlar gelse gitse ne var Ege’de
kaidesiz bütün heykeller

şehirlerde yüzümüz eskir
kayadan seken mermi çocukları vurur
seninse kirpiklerin tahtını yıkan kral
o bile kopunca durmaz zaman

çoğul düşlerden sıyrılmış
kendi halimin perişanıyım ey nar
demek tutulan yalnızca güneşmiş
aklımdan çıkmayan yar

kızıl ve şehla gezegenlerde
cüceler olmaz mı dersin
ya sen gidince başı göğe eren dev
masalımı çalmışsa benim

sahilde nazenin mısraları Tanrının
deniz kabukları işte sözüm
dizlerimden sızan kan ağlıyor
yokluğunda şarap tortusu

kırmızı bir intikam gelir
gözlerim sizden mahrum kalır
gidin sevgilim buralardan
buralardan giden kurtulur