inandırmalı gölgemi kapılara
kıbleye çömelmiş arzunun şiir defteri
ve sonra öpülmeli yeniden
büyülü ezginin ince dudakları

varasım gelir bir ömür derin uykuya
doğmuşluğuma bir ebe şahit
dlinde sözcük olmayan
gövdeye göveren dilsiz
kan revan içinde ay parçası

an nem
yoksunluk taşıdım ipek şalvarından
tutuşmuş bir merdiven
çıktığım katı yangınlar besleyen
beyaz gülüşler kaldıran güvercindin

şimdi hangi yeldesin
öksüren bir kuruluk
teğet geçer gözlerimden

ağladığıma bir dere inansın artık
yoksa pul olup balık sırtında
aşk ile ömrü koyaklarda
aynasına tutacağım

başım dikleşen sancılara
kaya ve tuz
yarayı derinden işeyen

ilk tanışıklığım
dudaklarımda o kanlı taş
borcuna sadık
öpmekten bir açlığı

derinden incelesin korkak bir sululuk gözleri

tozlu camlara
adını çizmiş yağmur damlası

ilmekler atan bir büyücü kasesinde donmuşum

erimek için dudaklarını bastır
mühr ile kınnaplanmış kalbime
bir gül açsın kitapsız yüzüm

ey divan
soylu çocuğunu giydir yeniden

menekşe toplayan çiğdem yok artık omuzumda

sesinde durmayı öğrenmeliyim
uzun soluktan inmeyi kuyulara
çenemde yorgun kısraklar emdiğim rüzgar
az demin esti burdan dört nala kalkışmalar
vahşi bir hayvan huylanıp durur
incinip oyundan cayan suratım

bir avuç suya yalvarıp
dudağım üstüne etmeli yemin artık :

sütü kesilmiş kuşkular


Hüseyin Bozkurt