Kırkında kaybettin eşin
Dumanlıydı başın
Yedi çocuk,kadın başın
Köy yerinde zordu işin
Gülmez oldu yüzün
Ne yaz, ne kışın

Hep hazır olduk
Hızır bekledik
Umutlar yitirdik
Kör sabahlarda
Kar oldu,boran oldu
Bahar zor oldu, zor

Fukaralığı kader belledik
Öldük,öldük dirildik
Mutlu maslara sarıldık
Sen ağlarken, biz darıldık
Gül yarine dikenlere sarıldık

Yürek yandı,sen yandın
Sen yanarken biz büyüdük
Sana mutluluklar adadık
Ha bugün, ha yarın
Gülmedi anam,gülmedi yüzün
Sırdaşın oldu hep hüzün

Sorunlar, torunlar derken
Unuttuk, unuttuk anam
Azrail varken

Dinmedi göz yaşların
Çatıktı hep kaşların
Yetmiş beşinde hüzün
Azrail’le karşılaştı yüzün
Bu bir yaşam, böyle yazın

=========================

Giderken bakışın yakmıştı beni,
Nerelere sorsam kimlere seni
Her gece koynuma yırtık resmini
Alıp da uyudum bir bilsen anam...

Gözlerinin rengi ela mı bal mı?
Güneşmiydi yüzün, ay ile gül mü
Seni benden alan, ecel mi yol mu?
Beni de alsana koynuna anam...............Haticeak

...:-((

Şiirimi sana yazdım anneciğim...
Sen her ne kadar
Hissetsen de yüreğinin
Ta derinliklerinde,
Bir de oku istedim,
Tane tane her duygumu.
Zor çünkü söze dökmek.
Duymasanda benden hiç
Seni çok sevdiğimi,
Yazdığım dizelerle
Bil istedim.....Banu Ululdağ


ak tülbendin ucunda
düğümlediğin sakızın sesi
dışarıdan duyduğum
anam mı gelmiş benim

küllü sularda arıttığın
eprir eprime üzerinde
öksürüğünün sesi aynı
anam mı gelmiş benim

aç pencereleri kadınım
oksijen dolsun odaya
çile imbikli yaşını silsen
anam mı gelmiş benim

aylı dünyayı birazcık
seniyse anam ay gibi
dünya denli sevdiğim
anam mı gelmiş benim .......Ramazan Efe