99
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
4066
Okunma

Sahipsiz gecelerde ağlardı düşlerim
Ket vururdu korkular geleceğime
Çökerdi karabasanlar ruhuma
Nefes bile alamazdım
Uzaklardan izlerdim onu
Ölümcül günlerimde soluk aldığım
Can damarımdı
Hiç bilmez tanımazdı varlığımı
Bense hesapsız kilometrelerden ışığını alırdım
Uçup giderdi hayata küs yanlarım
Canlanırdı yitik umutlarım
Kardelenler gibi açardım ayazlarda
Dualarımdaydı taş değmesin isterdim ayağına
Yine de dolanırdı bedenine zehirli sarmaşıklar
Hissetmezdi üzüldüğümü
Bense hep ağlardım
Gülen gözleri hep hareli
Mağrur dağlar gibi geçit vermezdi
Sağlamdı kökü
Hiçbir kasırgaya aman dilemezdi
Karşılaştık bir gün aniden
Üşürken serçeler çam dallarında
Yitirmişti mesafeler anlam kavramını
Avuç içimiz kadar küçülmüştü dünya
Gülen gözlerle gülümsedik
Kırk yıllık dostlar gibi
Yıldızlar saçıyordu gözlerime
Çim yeşili gözlerinden
Susmuştu, dünya vakitse durağan
Çağlayanlar gibi aktık gönül diyarlarımıza
Birden ısındı buz gibi hava
Yağmurun sıcacık elleri yüzümüzü okşadı
Hiç konuşmadık
Yüreklerimiz de hiç susmadı
Ters yönleri arşınlarken adımlarımız
Avareler gibi şaşkındık
Dönüp tekrar bakıştık
Son kez kavuştu gözlerimiz
Hiç unutmamacasına
Mucizelere asla inanmazdım
Masallara da
Artık her şeye inanıyorum
Yine
Işığı vuruyor uzaklardan ruhuma
Her daim dualarımda
Biliyorum artık
Dimağının en gizli yerinde saklıyım
Sevgimi ise hep yanında taşıyor…
Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan değerli arkadaşıma BenSenO’ya çok teşekkür ederim..Saygılarımla...
flycan57
Ankara
17/ 01 / 2010