İçimi kemiriyor, bir incecik kurt benim;
En büyük çığlığımdır, duyduğun sükut benim.

Gönül dağımın her dem, ihtiramda bayrağı,
Korlanmış yangınlarda, erirken yürek yağı...

Cevrini çekiyorum, ben bir zülfü siyahın,
Demir dağı eriten, eğnim de ki o ah’ın.

Ayağına dolaşır, sanma kaçamadığın,
Tepeden tırnağına, düşülürken bir ağın!

Namahrem bir sevda bu, sorarsan söyleyemem,
Kendimde tutukluyum, gel desen de gelemem.

Gezmeye çıkardım ben, geceler dolunayla,
Dönerdim güneşlere, cümbüşlü bir halayla.

Hem seviyorum dedi, hem de uzağa attı,
Sevdiğim çok zamansız, devri sabık yarattı !

Yola çıkmak güzelde, yollar tükenmez kolay,
Güneş eğer dalımı, alnımı karışlar ay !

Yolun sonu gelmeden, kesilirken nefesler,
Sırra kadem basıyor, duyduğum bütün sesler...

Çölden dehşet bir düzde, şimdi kaldım avare,
Terk ettiğim diyara, düşerken pare pare...

Bütün dağ başlarını, tutuyorken özlemim,
Siyah zülfüne düşen, o gördüğün ak benim.



Hayrettin YAZICI