“ Nerdesin şevketlim, Sultan Hamid Han?
Feryâdım varır mı bârigâhina? ………. “

(Rıza Tevfik Bölükbaşı)

Son sayha öncesinde yine bir acı çığlık!
Aynı gaflet bir daha basireti bağlıyor
Kulaklar tıkanmayla kesilmiyor hıçkırık
Gömülen vicdanlara şimdi kumlar ağlıyor!
Bir belâ ki, farkı yok; beden çürüten urdan
Merhametten nasipsiz, paysız ilâhî nurdan
Tescilli sabıkaya onay Cebel-i Tûr’dan.
Her türlü katliama yol verir hukukları;
Gayrimeşru Tevrat’ın nesebsiz (...) çocukları!

İnsanlık sınavının puansız uygarları;
Benlik arenasında acımasız serkeşler
Kör, sağır ve dilsizce örmüşler duvarları;
Bir kedi miyavıyla sokağa düşen leşler!
Hani çocuk mâsumdu, hani onlar melekti?
Hani çiçekten duru; sevgi dolu yürekti?
Bu ikiyüzlülüğü mayanıza kim ekti! ?
Beşeriyet ruhunda kambur ve illetsiniz!
Adınızdan bize ne? Sizler tek milletsiniz!

Ey semâdan önceki Mirac’ın son durağı!
Ey semâvî dinlerin övdüğü kutsal belde! :
Vahyi hafife aldık, terk edip sığınağı
Hak’tan yüz çevirince esâret kaldı elde.
Sırça köşkler içinde duyulmaz oldu âhlar
Havada uçuşuyor haram kokan mubahlar
Saltanat sahipleri haremlerde sabahlar.
Nerde “ kenar-ı Dicle “ ve “ aşırılan koyun ” ?
Söyle bana Filistin!: Bu ne iğrenç bir oyun.

Çoluk çocuk demeden durmasın, dönüp vursun
Tarihten ders almayan gazab ehli çıyanlar!
Utanıp, sıkılmadan kalkıp alkışa dursun
Sultan Abdülhamid’i kızıla boyayanlar!
Yakındır Fırat’taki kaçınılmaz buluşma
Yakındır hesapları dengeleyen vuruşma
..Ve, çok yakın; safları belirleyen duruşma.
Uyan Âlem-i İslâm! Zulüm; Kerbela’ya eş;
Kurtul şer hısımlardan, ancak mü’minler kardeş!

Bu nasıl fitne yârab?… Ta ashâbdan beridir ;
Kur’an hakemliğinde çözüp kurtulamadık.
Belki Mescid-i Aksa son imtihan yeridir
Ama yine kaybolduk, biz; bizi bulamadık.
Amansız yangınları artık söndür yârabbi!
Nefsimize terk etme, sana döndür yârabbi!
Felâha çıkan cihet; bir tek yöndür yârabbi!
Resûl’e tâbi olan ancak sana uyandır
Ne olur bu gafletten mü’minleri uyandır!…