Ben zor günlerin şahidiyim
yok kimseye ahım,
kapandı bütün kapılarım aşka..

Taş duvarlar çöktü üstüme
savaştan çıkmış bir aşkın
enkazı altında ezildim çoğu zaman...

Hayatın ağırlığını taşıyamadım
kimi zaman hasret, kimi zaman
yalnızlık çöktü içime...

Yağdı dünyama karlar
bıçak gibi saplandı yüreğime acılar...
kanadım kırıldı,kalbim kanadı
acısıyla, tatlısıyla, hasretiyle, sevinciyle
bu benim hikâyem ...

Düşe kalka yaşamayı
düşünce ayağa kalkmayı
kanayan yaralarımı sarmayı
acıları da yaşayarak
öğrendim hayatta kalmayı
ayaklarımın üstünde
yıkılmadan dimdik durmayı ..

Artık ikimizin de bir hikâyesi var
bizim olan...

Her gün doğuşunda
yaşıyorsam
varlığımla seninleyim...
Hayatın son noktasını
koyacağım son nefesimi
verdiğimde de
"canımda cansın" diyeceğim,

Canım sende son bulsun diyerek...


ŞİİR DOSTU
VİLDAN GÜLDAĞLI
08.01.2010- 14.00