Hani karanlıklar bitecekti,
Kır çiçeklerinin arasında gelincikler açarken,
Hani yağmurlar yağarken üşümeyecektim,
Sımsıkı sarılırken titremeyecekti bedenim,
Hani sen hep benim olacaktın bu yaban ellerde.
Yalancı;
Şimdi ne sen varsın ne de nefesin,
Bir yazabilsem yazamadıklarımı,
İçimdeki fırtına bir kopabilse,
Bir kasıp kavursa,
Seni yok etse bedenimin her zerresinden
Bir unuttursa seni bana
Lanetler okuyorum şu yüreğime,
Dudaklarımdan nefret ediyorum ismini anıyor diye.
Düşlerimden davacıyım,
Her gece seninle,
Seni yaşatıyor diye.
Oysa ben çok yorgunum,
Seni sevmenin yorgunluğu bu,
Yıllarca sevdanın hamallığını yaptım.
Karşılıksız,
Sevilmeden.
İçimde bir sızı var.
Ağlamak istiyorum,
Yorumsuz,
Düşünmeksizin,
Her şey için.
Ağlamalıyım,
Geçen her saniye,
Boşluğa düşen acılarım,
Sensizliğim için.
Ve kendim için ağlamalıyım,
Terkedilmişliğime,
Yalnızlığıma,
Tükenmişliğime.
Oysa,
Gündüzler bana inat bin defa geliyor,
Güneşler bana inat bin defa doğuyor.
Evler var uzaklarda,
İnsanlar derin uykuda,
Oysa ben uykusuzum,
Korkuyorum düşümde seni görürüm,
Yine beni aldatır gidersin diye.
Zaten her dakika hayalinle mücadele ediyorum,
Gitsin diye.
Ama öyle inatçı ki,
Geliyor sımsıkı sarılıyor.
Delice öpüyor kanayan dudaklarımdan,
Sonra da çekip gidiyor.
Nefret ediyorum bu andan.
Kendimi çıplak dallara konmuş bir kuş gibi hissediyorum,
Çaresiz kalıyorum.
Sensizlik bileklerimde kelepçe.
Yalnızlığın kemendiyle sımsıkı bağlandım.
Bir gün,
Beni alıp gideceğim buralardan,
Seni takmadan,
Ve bensiz kalacaksın.
Ne hayalin,
Ne rüyan,
Alay edemeyecek benimle.
İşte o zaman
Bir kibritte yakacağım sevdamı.
Ve ateşiyle ısınırken
Bir başka düş göreceğim...

onur sancak