Selamsız sabahların biraz daha biliyor beni
Her geçen gün biraz daha su veriyorsun çeliğe
Ve
Ben
Biraz daha kötü oluyorum
Sırf seni yalancı çıkarmamak için.

Öfken çoğalıyor, suskunluğun içinde
Korkma
Birazdan deniz olabildiğince kabaracak
Yo, hayır
Med cezir vakti değil
O sonra uğrayacak.

Bakışlarının altında
Oturduğum dalı keseceğim
Düşeceğim
Sonra
İmdadına
Kimseler yetişmeyecek.

Kızgınlığın biraz daha biliyor beni
Ben biraz daha kötü oluyorum.

Sabrın dinlenecek limanlar arıyor
Sözlerin fırtınalarda

Kötüydüm, hep kötü kalacağım
Ve şükredeceğim
Tanrı’nın yarattığı insanlar
Gibi olmayışına.

Putlarımı kıracağım ellerimle
Sonra parmak uçlarındaki acıyı
Sileceğim gizlice

Fark etmeden nasıl sevdiysem seni
Öyle öldüreceğim bir gece vakti
İçimdeki seni.

Dostluk namına bırakmayacağım hiçbir şey
Öfken ve kinin içinde kaybolacaksın.
Suskunluğun deniz fenerin olacak.

Ve
Ben hep seni düşündüğümde
Şükredeceğim Tanrı’ya
Yarattıkları gibi olmadığı için.

M.S./2010
KAHRAMANMARAŞ