Mor menekşe gözlerini araladı yavaşça,
hayata gülümsedi
baharı hissetti teninde
ve tazeliğinden derin bir nefes aldı
hayat ne güzeldi.
Yanındaki çiçeklere dönerek
Sessizce “ ne güzel” dedi.
Küçük bedeniyle,
Evrenin en güzel yerlerinde bitmenin
büyülü berraklığına takıldı yüreği
düşündü, düşündü
sonra derin bir hayale daldı.

Rüzgara döndü yüzünü
İçini titretti rüzgarın tenini okşayışı
Sonra gözünü kısarak güneşe baktı
Ve küçük bir selam verdi.

Kulağını kabarttı,
Şırıl şırıl akan suyun sesini duydu
Rüzgarın yardımıyla,
Bir el salladı o tarafa
Gözleri buğulandı, duruldu bir an
İçi ürperdi,
Bu güzellikler içinde en güzel oydu

Utandı biraz
ama başını kaldırdı tekrardan
ellerini açtı, şükretti önce hayat için,
Sonra doğaya döndü
Tüm güzelliklerinden bir parça verilmişti ona
Neşeli bir edayla dizlerini kırdı
ve gülümsedi eteğinin iki yanından tutarak
ardından başını eğdi hafifçe
ve teşekkür etti.


2002