Nice yangınlarda büyüttüğüm sevdalardı,
Geriye savruk düşlere gömülen.
Bir ömür artığı gibi...
Burası sevda limanına döndü
Ne demir alan belli, ne demir atan...

’Radyoda bir şarkı;
Ölmedi aşklar... ’

Geceye düşerdi gözler,
Hani kendine yandığın zamanların,
Hıçkırık eşliğindeki senfonisi
Ne gecelerin arkası kesilir
Ne sevdaların
Biri gider biri gelir
Daha çok tren geçer bu istasyondan.

’Baksana şair ne diyor;
Hiç bitmez aşklar...’

Ve tabloda bir yüz değişir
Bir kadın silinir tuvalden
Sisli bir yüz düşer ardından
Göz kapaklarım düşerken
Bir umut çizilir yeniden
Yeni bir yüzdür bu
Alır seni
Götürür benliğinden...

’Duy işte ağaçlar ne söyler,rüzgâr eşliğinde;
Bir yangındır sevda birinden ötekine ve ölesiye...’

Aşk çiçekse,
Kelebektir insan.
Aldandığı kokusundan ya da rengini çaldığı gök kuşağından dolaşır durur hayat.


Ve aşk bir bahardır.
Kış düşünce araya,
Bir başka bahara düşer umutlar,
Sevdalar yeşertmek için.

’Zaten ne der hayat okusana;
Aşk hazandan önceki bahardır gebedir kışa...’

Ve aşk gökyüzündeki mavidir.
Güneşin rengine bulanır.
Ta ki geceye yakın bir zamanda,
Zifir düşer kararır.
Ama maviye özlemi bitirmez,
Bilirsin mutlaka varılacak sabaha.


’İşte her şey bunu haykırır duysana
Aşk içindeki coşkudur ulaşır elbette yeni bir sabaha’