Alaca karanlık basınca,gökyüzünün çeperini
Dağ ardından belirince mehtap,asılınca geceye
Yıldızlar bir bir,iştimaya çekilince
Alınca her biri kendi yerini
Yalnızlığın gölgesi belirince,pencerede
Alır eline kalemi gece şairi

Mehtabın içinden gemiler geçer,uzaktan
Aşk üşüyünce gece ayazından
Öyle bir aşk ki,hava gibi,ekmek gibi,su gibi,
Bahar kokar şiirleri,onda bir gönül var ki
Gönüllerin en yüreklisi

Bir yol keşfeder,gecenin çıkmaz yarasına
Yepyeni bir gün ışığından çıkmak için yarına
Daha güzel sevdaların kollarına
Membaını bulur hazzın
Kalbe şifa veren rüzgarda
Elvedası yoktur sevdaların,sakin bahçesinde gecelerin
Çölde mecnun gibi yansan ne olur
Beklesen leyla sabrıyla

Sonsuz bir sevginin gamsız dünyasında
Şiirlerle şarkılar el ele dolaşır
Gülle bülbül,sevişip koklaşır
Uzayan bir busedir gece,şair`in rüyasında
Uyanır gibi birden bu korkulu rüyadan
Mazinin ateşini yaktığın zaman
Soğuk ,güneş gibi çekildiğinde zamanın sokaklarından
Hep o yüzüne vuran,ayın gölgesi
Çağları taşımış gibi yorgun

Sözcükler sıralandıkça bir bir
Kalemler kağıtlar bırakarak ardından
Ömür demir alınca derya denen bu limandan
Vurunca başına sevdanın dayanınılmaz sancısı
Başlar gece şairi , ufaktan ufaktan
Yuvasızlığı ,güzel gözlerine bulutları yükleyerek
O hiç yaşlanmayan yağmur,akarken yuvalarından
Göğsünde boylu boyunca sevda hançeri
Bütün savaşlardan yenik,şiirlerine işlemiş karanlık

Ey! aşkı ve sevdayı göğsüne nâkşeden

Şiirini acıyla harmanlıyan şair,gece şairi
Ölebiliriz genç yaşımızda
En güzel şiir`lerimizi söylemeden gitmeyelim usta