6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1457
Okunma
Ağladım
Çocuk gibi
Dövdüm dizlerimi
Canım yanana kadar
Yine de
Bir ben duydum
Feryadımı
Oysa
Kimler kırmadı ki
Kolumu
Kanadımı
Eyfel Kulesi’ne astım
İmkânsız hâyâllerimi
Ankara metrosunda
Yürüyen merdivendir
Düşüncelerim
Nerede
O yaşayamadığım
Çocukluğum
Nerede
Beş yaşı oyuncaklarım
Sahte
Sevgisiz
Ve
Umarsız dünyanın
Çirkinliğinedir
Sitemlerim
Gözyaşı vâdisinden
Hüzün pınarı yaptım
Kirpiklerim
Gözlerime değil
Kalbime batıyor
Güneş
Bir doğuyor
Bir batıyor
Körpe yüreğimde
Zavallı duygular
Cirit atıyor
Ağladım
Çocuk gibi
Dövdüm dizlerimi
Canım yanana kadar...
OKTAY ZERRİN
11-10-2006-Saat:10.15