Güzelim, her şey gibi, bedeli var bedenin,
Bahşedilen nimetin, hakkını vermelisin.
Bir hesabı var elbet, bizleri var edenin,
Düşünüp, bu gayenin, sırrına ermelisin.

Çöktü gönül bahçeme, sarı matemi güzün,
Geceden kalmadı hiç, zerre farkı gündüzün.
Sevda denilen rüya, şimdi ruhumda hüzün,
O güzel gözlerinle, halimi görmelisin.

Her zerresi vuslatın, hayaliyle süslenen,
Benim gibi hasretin hüznü ile yaslanan,
Yalnızlık kurağında, gözyaşımla beslenen,
Sevda çiçeklerimi, elinle dermelisin.

Bilemezsin, bu gönül, nice özler gülmeyi,
Seni ta mahşere dek, sadık bir yar bilmeyi.
O gül yüzünün süsü, kaderimin ilmeği,
O sarı saçlarını, göğsüme sermelisin.

Hasretin esir aldı, yıllardır sabahımı,
Nazın daha azdırdı, şu bahtı siyahımı.
Gayrı göklere çıkan, feryadımı ahımı,
Duyup gönül yarama, bir merhem sürmelisin,

Bilirim, bazıları her an her şeyi derler,
Sevenlere dünyayı, hepten zindan ederler.
Baştan kurutulmalı, yeşermeden kederler,
Aşkımıza her zaman, kol kanat germelisin.

Söyle, var mı zulmete, sevgiden başka ilaç?
Bak, her gönül sevgiye, gönlüm gibi nice aç.
Sevginin denizinde, yüzmeli kulaç, kulaç,
Her dem kini, nefreti, fesadı yermelisin.

Derler, geri dönmezmiş, aşkın çayından geçen,
Başka derde yanmazmış, aşkın meyinden içen.
Seyri garip gönlüme, tarifsiz hazlar saçan,
O güzel cemalinle, ufkuma girmelisin.

Veli BOSTANCI